Politika 2.0 ala Politica 2.0?

Eta kontua ez da adjektiboari erreparatzea, 2.0 horri alegia. Azken finean, testuingurua eta bilakaera deskribatzeko hitza edo kontzeptua dugu. Edonola ere, grafia kontua ez da hausnarketa labur honetan landu nahi dudana.

Joan den larunbateko ekitaldian gaztelera izan zen nagusi. Plazan esan eta idatzitako gehienak bai. Horixe da datuetako bat. Beste bat, emakumeen partaidetzazeta erabilitako hizkeraz izan zen iruzkin publikorik; euskararen presentziaz ez dut gogoratzen. Egia ere bada talde txikien elkarrizketa garaietan euskera entzuteko modua izan zela, euskaldun batzuk tartean izanda ez da horren arraroa.

Nik neuk euskaraz aurkeztu nuen mikroponentzia. Ez zen ausaz egindako aukeraketa; are, horrela genuen pentsatuta. Bestalde, kanpoko jendea egongo zela jakinda, ezinbesteko bilakatzen ari zaizkigun aurkezpenen kasuan, gazteleraz egitea erabaki nuen.

Mintzatu ahala, entzuleen aurpegiei erreparatzen nien. Gehinengoa ulertzen ari zela iruditu zitzaidan. Bukatutakoan, ustez euskaraz ez zekien bati galdetu nion ea zer moduz ulertu zuen. Oso erantzun argigarria izan nuen; euskara ulertu arazorik gabe ulertzen duela, hitz egitea dela koska.

Elebidun hartzailea ote da herri honetan indartzen ari garena? Badago hori defendatzen duen aditurik, Pixka bat asko izan liteke baina... Susmoa besterik ez da, baina beldurtu egin ninduen horrelako geroak. Besteak beste, Sanzek adierazi zuena ez delako agian iritzi isolatua.

¿Será el futuro de un bilingüismo pasivo? Algunas percepciones del pasado sábado podrían indicarlo, y no es un panorama que me anime demasiado, aunque haya expertos que lo defiendan. Porque además es posible que Miguel Sanz dijera en voz alta lo que muchas más personas piensan.

---

Argazkiak / Fotografías: Mikel Agirregabiria Flickr-en