54

Nire oroimen musikala gogoan, ezin aproposagoa Gotzon Alemanen olerki-atal gaurko, ezta?

Esta parte de una poesía de Gotzon Aleman, que habita en mi memoria musical; me parece que hoy viene que ni pintada.

Ez dakit ze ordu izango zen
ez bainaiz gogoratzen... nola gogora?
Ez dakit noren eskuek atera ninduten
nire lehenengo kabi berotik,
esku inpertsonalak, trebeak, ohituak.
Ezin esango nolakoa izan zen
botatako lehen garraixia,
gogorra edo ta apala agian.
(Gotzon Aleman. Iraganaz)
En traducción libre:
No sé qué hora sería
no me acuerdo... ¿cómo recordarlo?
No sé de quién eran las manos que me sacaron
de mi primer nido caliente,
manos impersonales, diestras, acostumbradas.
No puedo decir
cómo fue el primer grito lanzado,
fuerte o tal vez humilde.
54 floors
54 solairu; horrela ikusten dut gaur neure burua. 54 pisos; así me veo hoy.

Olerkia, Txomin Artolaren musikarekin. La poesía, musicada por Txomin Artola.

Comentarios

  1. Acaba el día.
    Muchas felicitaciones (eso sí, ninguna postal).
    Alegra saber que muchas personas dedican un ratito, al menos, a acordarse de ti.

    Eguna amaitu da. Hamaika zorion hainbat bidetatik (postalik ez, baina).
    Pozgarria pertsona askok zutaz gogoratzeko tartetxoa hartu dutela ikustea.

    Eskerrik asko guztioi!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Aquí también puedes colaborar tú.
Idatzi ere egin ahal duzu txoko honetan.