Jardin bat zuretzat

Xabier Leteren azken kontzertua CD bikoitz batean  dago jasota; nolabait, bere testamentutzat har daiteke. 1999koa da, azken urteetan poesia-emanaldiak egin baitzituen (hau bezalakoa). Are, dauden 21 kantetatik 11 sekula grabatu gabeak dira. Horien artean, gaur dakarkizudana: hitzak bereak, Lurdes Iriondo emazte eta bidailagun izan zuenari eskainitako olerkia; musika, berriz, Karlos Gimenezena.

Egunak eta gauak, uda eta neguak
etsipen ilunenak, zorion orduak
bizitzaren zauriak, helburu galduak
laztanik xamurrenak, bide erratuak
elkarren babesean igarotakuak.

Egunsentiko ihintza, goizeko loreak
itsasoaren hatsa eta koloreak
urruneko hiriak, lurralde hobeak
musika eder baten azken akordeak
maitasunezko hitzak barruan gordeak.

Eskutikan hartuta amilduak gera
erreka bat bezela menditikan behera,
oinazea geurea, geurea plazerra,
itzal bihurtuko naiz zu galtzen bazera
itzalaren itzala, ezereza bera.

Mugarik gogorrena, noizpait hil beharra
igaro eta gero munduko zeharra,
mendabeltxen usaia, zure irrifarra
betikogozatzea nere ametsa da
zeruko jardinetan, zerurikan bada.

Eta Maite Goñik, abestia abiapuntu hartuta, ariketa ere prestatu zuen. 

A riesgo, cierto, de que uno de los seguidores habituales me tache de moñas, te traigo esta canción. Canción de amor, sin duda, de Xabier Lete y dedicada a su mujer, Lurdes Iriondo, ya fallecida. Está recogida en un doble cd, grabación del último concierto suyo en directo, en 1999; con posterioridad, llevó a cabo recitales de poesía, como éste en el que estuve. Oí la primera vez la canción en un concierto de Xabier Euzkitze en el Arriaga y la recordé hace poco en la radio.

Te traduzco una pequeña parte: 

si desapareces me convertiré en tu sombra, sombra de una sombra, la nada.