María Rivero, Esaldien diktadura

Lerro paraleloak lan berria aurkezten hasi da María Rivero kantari balmasedarra; bakarkako bigarren diskoa da. Une gehienetan Eriz Pérezekin batera osatzen zuen Hutsa bikotearen tankera sumatu diot; gustatu zait. Abestiren bat aurkez zezan eskatzeko pentsatua nuen, baina, hara non, bere Interneteko esparruen eremuetan "Esaldien diktadura" abestiaz idatzi du jada.  

Tiene nuevo disco la cantante de Balmaseda María Rivero: Lerro paraleloak. Me han gustado muchos de los temas y me ha sonado a cuando formaba el dúo Hutsa con Eriz Pérez. Ha empezado una gira; hoy, por ejemplo, estará en Lemoa. Pensé en pedirle que escribiera algún texto corto para presentar la canción pero en sus perfiles de sitios de redes sociales creo que ha escrito ya suficiente.

Hilabete asko konposatu ezinik eman ondoren, hutsik eta eskaintzeko doinu gehiago ez izatearen sentsazioarekin, "Esaldien diktadura" agertu zen. Egun baten pianoan eseri nintzen eta gogoratu nuen Mikel Etxabururen " Ahaztu baino lehen, Ama" poema liburua irakurtzen aritu nintzela egun batzuk lehenago.Ireki nuen eta gogoratu nintzen poema berezi bat zegoela, bilatu nuen... 71. orrialdea, hor zegoen. Melodia aspaldi ateratzen ez zen moduan jariatu zen, eta ia pentsatu gabe, diskoari bidea emango zion kantua konposatuta neukan. Negar egin nuen hura konposatzen eta Jagoba Ormaetxea rekin estudioan grabatzen, ez dakit zergatik, ez dago azalpen arrazional bat, baina abesti honek oso gutxitan gertatu zaidan bezala zeharkatzen nau.
Luze eta zabal idatzi ahalko nuke prozesuari buruz, bai abestiari buruz, bai bideoari buruz,... baina uste dut kasu honetan ikusiko duzuena berez hitz egiten duela, eta ez esplizituak garelako, baizik eta batzuetan melodia, dantza edo irudi batek sentiarazten diguna delako balio duen gauza bakarra eta hori oraingoz inork manipulatu ezin duen zerbait delako eta eskerrak. 
Después de muchos meses sin poder componer, vacía y con la sensación de no tener más melodías para ofrecer, apareció "Esaldien diktadura". Un día cualquiera me senté al piano y recordé que hacía no mucho había estado leyendo el libro de poemas" Ahaztu baino lehen, Ama" de Mikel Etxaburu. Lo abrí y busqué ese poema que me habia atravesado… página 71, ahí estaba. La melodía fluyó de una manera que hacía tiempo no fluía y casi sin pensarlo ya tenía compuesto el tema que daría paso al resto del disco. Lloré componiéndola y también grabándola con Jagoba [Ormaetxea] en el estudio, no sé por qué, no hay una explicación racional, pero esta canción me arrasa como pocas veces me ha pasado y siento que es quizás mi versión más sincera.
Podría escribiros largo y tendido sobre el proceso, tanto de la canción como del video, pero creo que en este caso lo que vais a ver habla por sí solo y no porque seamos explícitos, sino porque en ocasiones lo único que vale es lo que una melodía, baile o imagen nos hace sentir y eso es algo que por el momento nadie puede manipular y esa es la magia.

Además, Luis Vil, el autor del vídeo, también ha escrito sobre el mismo en Facebook: 

Un relato donde el sentimiento de la canción viene representado de forma metafórica a través de la puesta en escena y la danza. Como siempre trabajar con Maria es una forma de vivir experiencias vitales, y si la que protagoniza con ella el vídeo es mi hija Andere el resultado me brinda una doble satisfacción.


Nekatu naiz poemak idazten
hain dira eskas eta hain guri, 
nazkatu naiz metaforen eta adjetiboen zuriketaz
hitz biribilen disimuluaz eta 
ondo jositako esaldien diktaduraz, 
aspertu naiz errealitateari ertzak leuntzen
minak dotore apaintzen, 
ez dut ausentzia disimulatuko 
metaforarik gabe bizitzea izango da niretzat erronka.

Comentarios