Euskara, baserritarren kontua ote?

 Atzo, lanetik irtendakoan, gertakari batek harritu egin ninduen eta halaxe txiokatu nuen

Umeak eta irakasleak baserritar jantzita (edo) ikusi ditut eskolarako bidean. Euskararen eguna ospatzeko ote? 🤔
He visto niños/as y profes/as vestidos/as de aldeanos/as (+ o -) yendo al cole.
¿Celebración del día del euskera? 🤨

— Iñaki Murua (@imurua) December 2, 2022

Izan ere, kaletik baserritar jantzita (edo, baserritar hori nolakoa den ulertzeko hamaika modu omen daudelako), umeak eskolarako bidean ikusi nituen lehenengo eta helduren bat ere bai; hauetako batzuk, behintzat, badakit irakasle direla. Eta ez zen Santo Tomas, ez Santa Ageda. Horregatik pentsatu nuen ea Euskararen Eguna ospatzerarekin zerikusirik izango zuen, edota Euskaraldiaren bukaerarekin.

Hala bada, badugu aspalditik datorren topikoa: euskara, baserritarren kontua. Eta gai "moderno" edota "garrantzitsuetarako" (eta, ondo ulertu mesedez, irakurle: ez ditut baserritarrak bigarren mailakoak direnik esan nahi) euskarak ez duela balio. Hortik datozkit gogor, besteak beste, bere garaian Suarezek esandakoa zientziaz eta euskarari buruz (Joserra Etxebarria ikur zuela egin zen kanpaina gerora: "Fisika nuklearra euskaraz?; Ikasle eta irakasle blogean kontatu nuen; hemen ere bai), Luis del Olmo kazetariak Aita Villasante Dekameroia itzultzen ari zela zioen inozentada bat sinistu eta euskararen inguruan COPE katean esandakoak edota euskaldunek bankuan gaztelaniaz mintzatzen direla kontatzen zuen pasadizoa (dirua inportantea zelako).

Ondorioz, haur eta nerabeei ematen zaien mezua (zeharka, baina egiten dugunak uzten duen mezua ez ahaztu) euskara folklorikoa, aspaldikoa, baserri-girokoa... dela, oker gabiltzala uste dut. Askok behin adin batera helduta euskal dantzetan aritzeari uzten dioten bezala (txikien jarduera delakoan edo) egingo dute hizkuntzarekin (inoiz mintzatzera iritsi badira). 

Eman diezaiogun, beraz, euskarari dagokion tokia eskolan gizartean, bizitzan, Euskaraldia bezala ekimenak bukatu eta gero. Behin baino gehiagotan idatzi dut hemen zertan datzan euskaltasuna edo nor da euskaldun.Hirian jaio, hazi eta hezitako euskaldunak ere badirelako, bagarelako. 

Del tuit al blog. Pequeña reflexión sobre un hecho que vi ayer: niños y niñas vestidos (más o menos) de baserritarras, profes y profas también, camino al colegio. ¿Se trataba de celebrar el Dïa Internacional del Euskara o el final de la campaña de Euskaraldia? Me temo que sí. Y no me parece que sea una buena idea que se identifique la lengua con el entorno rural (vaya todo mi respeto a las gentes de ese entorno), que ya se sabe que el ruido de lo que somos... Porque, yo, al menos, soy nacido, crecido y educado en entorno urbanita pero soy euskaldun (vascoparlante); he llegado a estudiar materias en euskera en la universidad. Incluso, tal vez, soy equilingüe (si es que es posible).