Rogelio Botanz eta Gabriel Aresti

A veces tengo que volver a mirar en el blog si ya he publicado algo con anterioridad para no repetirme -en exceso, al menos- Y me he dado cuenta que no había todavía ni una canción del vasco-canario Rogelio Botanz. He reencontrado ésta, en la que musica una poesía de Gabriel Aresti; en esta ocasión, interpretada en directo en un concierto de Alejandro Filio y la explica mientras la canta (por si no sabes euskera).

Rogelio Botanzen ahotsean eta musikan Gabriel Arestiren poesia. Hemen kanta osorik, Ruper Ordorika duela lagun. 2014ko abenduan ere kantatu zuen Bilboko Kafe Antzokian, Mikel Urdangarinekin batera.

Nire poesia oso merkea da
herriaren ahotik
hartu nuen debalde,
eta debalde ematen diot
herriaren belarriari.

Nik ere badut nire egia
eta bankero jaunarenak
bezainbat edo baino gehiago
balio du.

Munduko gauza guztiak gastatzen dira:
gastatzen da osasuna, maitasuna, deseoa...
bizioa, gutizia, bizia, eta errezen gastatzen da
munduko gauzarik iraukorrena, gogorrena, dirua.

Inork badio: nire etxean eztago bakerik
bila beza bakea auzoko etxean
edo munduko bazterrik azkenean
baina etxean bakea balu,
eztezala gerrarik inun bila
bakea eta etxea galduko baitu
munduko bazterretan.