El precio (el tuyo y el mío) y las dudas

Me lleva mi memoria a una película, aunque quizá la recuerde yo más por la música de Enio Morricone que por otra cuestión, "La muerte tenía un precio"; creo que era de ese subgénero llamado spaguetti western. Claro que, para lo del precio que te voy a comentar, igual el largometraje que más se acerque sea aquél protagonizado por Robert Redford y Demi Moore, "Una proposición indecente". Me explico.

¿Qué harías si te piden precio por publicar algo en tu blog, a modo de propaganda? (Eso sí, permiten que cambies algo para adecuarla a tu estilo). Le pregunté a un colega de larga trayectoria en Internet  si a él le había sucedido algo similar alguna vez; me respondió que una vez y que pidió una cantidad, si bien pensó que se había quedado corto porque se la dieron sin regatear. ¿Y qué me dices de tuitear a favor de algo a cambio de "algo"? 

¿Vale lo mismo si la situación es que te "regalan algo" y escribes alguna entrada dando tu opinión? ¿Quizá, por aquello de que a caballo regalado, no le mires el diente, se presupone que esa crítica será positiva? Ahora que lo pienso, en estos cinco años y medio de trayectoria bloguera "algo de eso" sí que ha habido, pero lo mismo que escribo dando mi opinión sobre otras cuestiones, lugares, personas... Incluso me apunté en Blogs on brands, pero, la verdad sea dicha, nunca me eligen.

A botepronto, y como hago y he hecho en aspectos de mi vida presencial, creo que hay cuestiones que se llevan a cabo por convicción, por amistad, por ayudar... sin esperar nada a cambio. Y otras situaciones en las que, por mucho que te paguen, no lo harías. ¿O sí? ¿Es ésa, acaso, la forma de "vivir del blog"? Por cierto, si buscas en Google "como vivir de tu blog", así, con comillas y todo, salen más de 6000 referencias... por si quieres probar. Claro que no sé si ya será como "vender el alma al diablo".
Gotzon Garateren Atsotitzen hiztegira jo dut ea argibiderik aurki nezakeen, baina, atsotitzei ere erreparatuta, erantzun argirik ez diot aurkitu gaiari. Alegia, "iñok emoten dauena, beti artu bide (behar da)"; horren arabera, beraz, hartu, hartu beharko genuke. Edonola ere, aldi berean beste esaera batzuek "debalde (dohainik, kitorik) edan behar duenak itz gutxi" eta "nahiz gari nahiz galtzu, emana bada ixilik hartu" diote. Aipatzen dizudan kasuan, ordea, hartzekotan, ezin isilik egon. Blogetik biziteko bidea ote da?  Printzipio kontua?



Comentarios