Zer moduz zabiltza sarean? / ¿Qué tal te manejas en la red?

Bataz bestekoak eta konparaketak beti dira arriskutsuak. Halere, gaur irakurri ditudan datu batzuei erreparatuta, nahiko murgilduta nagoela iruditzen zait. Ala oso izango da? 
Eta zer diostazu zutaz, irakurle lagun hori?

Hablaba la espía (y a veces lanzamemes, ¡toma palabro!) Jaio de blogorrea, enfermedad que me temo padezco en cierto grado, rozando límites de rareza y de friki para más de una y uno, aunque cada vez menos sorprendente para quien me conoce, porque, como me escribía una conocida presencial, ahora amiga también en Facebook, sigo como siempre, enrollado con esto de las TIC.

Y a través de los elementos que compartes en Google Reader (cuando no se cae al menos) llego al blog Linotipo, por lo que me puedo comparar, a día de hoy, con los datos que recoge Victor R. Ruiz:
  • tengo 296 "amigos" en Facebook, cerca del doble de la media, y también interactúo más. Eso sí, tomo mis precauciones, como advierten en Consumer, y, por ejemplo, los "amigos" están en grupos distintos.
  • también estoy por encima de la media de seguidores, a quienes sigo y actualizaciones en Twitter (119, 123 y 735 frente a 85, 80 y 255)
  • estoy también, o al menos, tengo perfil, en unas cuantas redes sociales más y en distintos grupos en esto del ciberespacio.
¿Y qué me cuentas de ti, amigo o amiga que visitas este txoko?
 

Comentarios

  1. Eres un geek sin remedio!!!

    Contaré mis contactos virtuales, a ver... jo, menudo curro...luego vuelvo!

    ResponderEliminar
  2. Iñaki, yo sólo tengo Blog y Facebook, con 60 amigos. Entre que me gano la vida intentando vender servicios relacionados con las TIC y que mi parienta no entiende muy bien mi blogorrea (gran término) y mi adicción a la radio y los periódicos, no doy para más. Creo que no soy 2.0, estoy en el 1.5 oraindik...

    ResponderEliminar
  3. Dos cosas: que en los momentos difíciles verás tu lista reducida a la mínima expresión y que está bien que sea así.
    Y que me siento única cuando estoy contigo aquí y donde nos encontremos y que eso está muy bien.
    Zoriontsuak gara horregaitik ¿ezta,laguna?

    ResponderEliminar
  4. Pues que a mí queda estar en Facebook para cumplir con los tres grandes, no? blog propio, twitter y facebook. También estoy en algún grupito cibernético y con previsión de autoincluirme en alguno más.
    Que os agradezco tener la posibilidad de seguiros porque dentro de mis "relaciones presenciales" no hay nadie que juegue a enredarse en la red. y eso es muy triste!!!! :(

    ResponderEliminar
  5. A pesar de todo, está claro que todavía nos gusta encontrarnos, porque a los cuatro os conozco o lo haré en breve, aunque el factor desencadenante en todos los casos creo que ha sido la Red.

    El tema está en el equilibrio entre vida 2.0 y la del cara a cara.

    ResponderEliminar
  6. Pues...

    Yo tenía casi 250 contactos en Facebook (me resisto a llamarlos "amigos"), y hace poco he comenzado un proceso para quitarme los que había agregado sólo por "presión social" o con los que nunca hablaba. Aún estoy en más de 150, pero sigo en ello ;-)

    Y es que ya se ha hablado del problema de la "frivolización de las relaciones" a causa de las redes sociales... así que prefiero ser un poco crítico con quién agrego y quién no. Que agregarles signifique algo, vaya.

    A Twitter sólo entré para la Hautagaua, y no me ha llamado la atención como para seguir, no me da nada que no tenga Facebook.

    Y aparte de alguna red muy temática (como last.fm), no participo en ninguna otra, la verdad.

    ResponderEliminar
  7. Creo que nos estamos volviendo unos frikis de aúpa. Hay que racionalizar todo esto que está pasando en el Internés (¿o es la Internés?)

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Aquí también puedes colaborar tú.
Idatzi ere egin ahal duzu txoko honetan.